Uit de bak, aan de bak

Maatschappelijk Verantwoord Onderemen (MVO) is een breed begrip waar geen eensluidende definitie voor bestaat, en dat schept als dusdanig heel wat verwarring.  Echter, op deze manier geeft het aan bedrijven – of organisaties in het algemeen – de mogelijkheid om het zelf invulling te geven.  Op deze manier kunnen organisaties zich MVO eigen maken en zoeken naar hun eigen zingeving.

MVO is als dusdanig een proces van vallen en opstaan, waarbij de beste resultaten geboekt worden wanneer persoonlijke, organisationele en maatschappelijke doelstellingen op één lijn komen te staan.  De vraag of een dergelijk proces financieel loont, zorgt voor heel wat verdeeldheid bij denkers en doeners.   Wetenschappelijk onderzoek begint zich gelukkig meer toe te spitsen op het hoe en waarom organisaties verantwoordelijkheid opnemen voor de maatschappij.  Op deze manier kan men trachten onderscheid te maken tussen greenwashers en zij die het doen vanuit hun authentieke maatschappelijke betrokkenheid.

Marijn Devalck

We kennen hem voornamelijk als Boma of Brozie uit De Paradijsvogels.  De oude(re) garde herinnert zich Marino Falco nog.  Een diepgaand gesprek met een warme man.

Fundamentele eenzaamheid

Kan een mens diep gelukkig zijn en tegelijkertijd fundamenteel eenzaam?  De recente campagne van Bond Zonder Naam zette mij diep aan het nadenken…

Guido Verschueren – Leuven Centraal

Guido Verschueren is gevangenisdirecteur van Leuven Centraal.  In deze gevangenis verblijven 350 mensen met een zwaar strafblad…

Spektakel

Phil Bosmans is niet meer, een icoon is heengegaan…  Net op het moment dat ik het op de website van de VRT ontdekte, liet Anniek van BZN me het weten.  Een minuutje later kreeg ik telefoon van haar collega Ine.  Men zocht iemand waar men kon gaan filmen voor op TV die avond.  Eerst was het voor Man Bijt Hond, daarna bleek het te zijn voor Het Journaal.

Burning Platform

Wat een ambigue dag vandaag.  Tegen mijn gewoonte in (ik zet normaal gezien des ochtends de autoradio uit, ik wil rustig tot mezelf komen) bleef ik naar de radio luisteren.

Het eerste dat ik hoorde was de top 10 van de meest stressvolle beroepen, en hoe die mensen elkaar trachtten te overtreffen in ‘het slecht hebben’.  Begrijp me niet verkeerd, ik steek hier niet de draak met deze mensen, integendeel.

Vlak daarna iets over de ‘nationale complimentendag‘, waarbij het volgens het pay-it-forward principe de bedoeling is je medemens een opsteker te bezorgen.